Interview met Charmaine Lenisa, mei 2013
Als kind woonde Charmaine Lenisa vanaf haar tiende zo’n 20 jaar achtereen in Den Haag. Daardoor voelt zij zich eveneens thuis in Amsterdam, ook al woont
zij momenteel in België en heeft zij jaren achtereen in Engeland gewoond. Een wereldburger noemt zij zichzelf het liefst, want ook vroeger als kind heeft
ze veel gereisd sinds haar geboorte in Zuid-Afrika.
In de expositie Rapture zien we recente werken van Charmaine Lenisa’ hand die zij in de afgelopen jaren heeft gemaakt. Langzamerhand heeft Lenisa zich ontwikkelt tot een kunstenaar met eigen signatuur. Vanaf circa 2000 sloeg zij, na onder meer privélessen gehad te hebben van Frans Erkelens, al doende
een nieuwe weg in. Aanvankelijk worstelde Charmaine Lenisa met het vinden van een eigen stijl en werden haar eerste surrealistische doeken in acryl en
olieverf niet zelden vergeleken met werken van bijvoorbeeld Dali. En juist dat vormde voor Charmaine Lenisa voldoende aanleiding om haar schilderijen meer
eigen te maken, autobiografisch als het ware. Schilderijen die als een reflectie van haar persoonlijke belevingswereld ontstaan. Haar liefde voor de natuur,
voor de mensheid, en het alles met elkaar willen verbinden werden voor haar belangrijke thema’s. Zo kwam zij uit bij moeder aarde, gesterkt door haar eigen ervaring in 2001 moeder te worden.
Vrouwen
Intussen heeft Charmaine Lenisa vier kinderen en beseft zij hoe krachtig vrouwen eigenlijk zijn en hoe veelzijdig. Zodoende bestaan haar schilderijen in
deze expositie over het algemeen uit een of meerdere vrouwfiguren, die soms samensmelten in elkaar of in plantaardige, organische figuren of details, zoals (groenten)bonen, stengels, patronen en bloemen. Zoals we dat bijvoorbeeld ook kennen van zeemeerminnen en sphinxen. Charmaine Lenisa’ schilderijen representeren naast haar persoonlijke gevoelens als kunstenaar ook universele gevoelens zoals verdriet, kracht, somberheid en vrolijkheid. Door middel van
titels, zoals bijvoorbeeld ‘Revival’, ‘The other woman’, ‘Distant memory’ worden haar doeken van een gemoedstoestand of associatie voorzien die voor de kijker
vaak raadselachtig zijn. Charmaine Lenisa acht het echter van belang dat elke beschouwer haar of zijn eigen interpretaties kan maken. Een titel functioneert hierbij soms als vertrekpunt, evenals een door haar gemaakt kunstwerk uiteraard.
Materialen en technieken
Momenteel werkt Charmaine Lenisa graag met acrylverf, en drukt zij hiermee haar autobiografische thema’s in sfeer, vorm en kleur uit (van suikerzoete lichtkleurige tot donkere tinten zoals groen en blauw). Toch zien we ook een aantal werken in olieverf van haar hand tijdens deze expositie, en is in het
geval van ‘The other woman’, aan een vrouwportret met daarin opgenomen diverse vrouwenfiguren, een laagje olieverf toegevoegd aan de acrylverflaag daaronder. Lenisa experimenteert graag. Zodoende past zij voor haar ontwikkeling af en toe ‘nieuwe’ technieken toe, zoals het integreren van collages in
haar doeken, waarbij stukjes papier worden opgenomen in het geheel. Veelal werkt zij met penselen, waaronder bijvoorbeeld een waaierpenseel, maar heel
af en toe komt er ook een spatel aan te pas.
©Ina Eskes, Amsterdam.